Με τον όρο εξωσωματική γονιμοποίηση αναφερόμαστε στην ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Η γονιμοποίηση των δύο γαμετών, του ωαρίου και του σπερματοζωαρίου, πραγματοποιείται εκτός του σώματος της γυναίκας, στο εμβρυολογικό εργαστήριο.
Η μέθοδος αυτή περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα από τεχνικές οι οποίες στόχο έχουν να βοηθήσουν τα υπογόνιμα ζευγάρια να αποκτήσουν απογόνους.
Πρωταρχικό ρόλο στην απόφαση του ζευγαριού να προχωρήσει σε θεραπεία υποβοηθούμενης αναπαραγωγής είναι η σωστή συμβουλευτική από τον ειδικό στη εξωσωματική γονιμοποίηση. Πρέπει το ζευγάρι να γνωρίζει αν χρήζει τέτοιου είδους θεραπείας ή κάποιας ηπιότερης υποβοήθησης με στόχο την τεκνοποίηση.
Η εξωσωματική γονιμοποίηση αποτελείται από τέσσερα βασικά στάδια:
Κατά τη διέγερση των ωοθηκών (πρόκληση ανάπτυξης ωοθυλακίων) ακολουθούνται συγκεκριμένα πρωτόκολλα θεραπείας κατά τα οποία xoρηγείται στη γυναίκα φαρμακευτική αγωγή ενώ ταυτόχρονα, υποβάλλεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα (2-3 ημερών) σε υπερηχογραφικό και ορμονικό έλεγχο.
Αφού ολοκληρωθεί η πρώτη φάση της διέγερσης των ωοθηκών, ακολουθεί η ωοληψία κατά την οποία γίνεται η συλλογή των ωαρίων απ’ τη γυναίκα στη μονάδα εξωσωματικής γονιμοποίησης υπό ήπια αναισθησία. Την ίδια μέρα πραγματοποιείται η γονιμοποίηση των ωαρίων στο εργαστήριο με τα σπερματοζωάρια του συζύγου.
Τα έμβρυα που προκύπτουν από τη διαδικασία αυτή αναπτύσονται σε ειδικές συνθήκες (καλλιεργητικά υλικά) μέσα σε επωαστές όπου το περιβάλλον τους διαμορφώνεται με βάση τις σύγχρονες μελέτες χαμηλής συγκέντρωσης οξυγόνου.
Η εμβρυομεταφορά μπορεί να πραγματοποιηθεί τη 2η, 3η ή 5η-6η ημέρα ανάπτυξης των εμβρύων. Ύστερα από λεπτομερή ποιοτική αξιολόγηση των εμβρύων από τον κλινικό εμβρυολόγο, γίνεται η καλύτερη επιλογή αυτών που θα μεταφερθούν στη μήτρα της γυναίκας.
